Τα χείλη μου ολόγυρα στην άλω του κεριού μας. Θηλάζω την αγάπη μας. [… …] Ξημέρωσε. Είμαι στον καναπέ. Τα χείλη μου στην άκρη τους, υγρά. Το κεράκι έχει σβήσει. Άλλη μια νύχτα έφυγε. Εγώ κοιμήθηκα. Σαν το μωρό. Το δικό σου μωρό. Το, από πάντα και για πάντα, δικό σου μωρό.
******

Στο μπαλκόνι, γυμνοί. Στο δρόμο, άστεγοι. Στον κόσμο, αχώρετοι. Στ’ αστέρια, αέρινοι. Στην αγάπη μας, αιώνιοι.
******

Σε ποιον, αλήθεια, να το πω ότι είμαστε άνθρωποι, σε ποιον, θεοί, και να πιστέψει;
******

— Σοφία Χατζηδημητρίου, {Δέκα Μικρές Προσευχές (αποσπάσματα). Πρώτη δημοσίευση}.

Ένεκα της ημέρας, χρόνια πολλά στους αθεράπευτα ερωτευμένους, ζευγαρωμένους και μη!