Το Μέγιστο Παραστράτημα
Το μέγιστο παραστράτημα
του Ανθρώπου
από το δρόμο της Αγάπης
είναι η εκούσια, ενσυνείδητη
και αμετανόητη πάταξη αυτής
μέσα από την ανεπιστρεπτί σίγαση
μιας παιδικής, αθώας, ψυχής.
Μπροστά σε μια τέτοια πράξη
οφείλει ο σκεπτόμενος άνθρωπος
να σταθεί με βαθιά περισυλλογή
για το πώς ο ίδιος μπορεί
να περισώσει κάτι μέσα του
από αυτά που αφάνισε ο όλεθρος.
Περισώζοντας το Ανθρώπινο
μέσα μας
σε κάθε μας κίνηση
συναίσθημα και σκέψη
έχουμε ήδη συμβάλλει σημαντικά
στη σωτηρία
της Ανθρωπότητας.
Η ενεργητική απόφαση
να πορευόμαστε με Αγάπη
δεν είναι διόλου συναισθηματική
μηδέ βασίζεται σε μια πρόσκαιρη εκτόνωση
του θυμικού μας,
έστω του συγκινησιακού•
είναι δέσμευση για μια
διαρκή εσωτερική άσκηση
που εφορμάται από τη βαθιά επίγνωση
ότι είμαστε εξίσου ικανοί
να εξαπολύσουμε
-κι εμείς-
κάποιον όλεθρο, στο δικό μας μέτρο.
— Σοφία Χατζηδημητρίου
Photo: Σοφία Χατζηδημητρίου για την PhotoCure