Αν ο ταλαιπωρημένος, παγιδευμένος και φοβισμένος νους την εμποδίζει, εκείνη επιστρατεύει το σώμα, ως τον πιο γενναίο της σύμμαχο – αν και πήλινο – προκειμένου να αφυπνίσει τον άνθρωπο. Το σώμα του, θα του δείξει πού είναι η ζωή και η απαρτίωση και πού ο θάνατος και ο κατακερματισμός.

Το σώμα, δε, είναι τόσο πιστός σύμμαχος της ψυχής, που την υπηρετεί μέχρι του ίδιου του του τέλους. Θα προτιμήσει να καταστραφεί ολοσχερώς, από το να την προδώσει.

Η ελπίδα, βέβαια, είναι ο άνθρωπος να μπορεί να αφουγκράζεται, να σέβεται και να υπηρετεί τα μηνύματα που μεταφέρει το σώμα του από την ψυχή, ώστε να έχει την ευκαιρία να γίνει ολόκληρος αυτό για το οποίο έχει γεννηθεί και προορίζεται.

— Σοφία Χατζηδημητρίου