Δεν ήθελα να φύγεις. Ούτε να σε κρατήσω ήθελα. Έτσι κι αλλιώς δεν υφαρπάζεται αυτό που σ’ επιλέγει.   — Σοφία Χατζηδημητρίου, Αγάπη Είναι (απόσπασμα) {Πρώτη […]

Χιονίζει και δεν είσαι εδώ. Αυτό είναι κάπως ακατανόητο• όπως ακατανόητο θα ήταν να υπάρχεις και να μην ντύνεται ο χειμώνας στα λευκά. — Σοφία Χατζηδημητρίου, […]

Είπες εδώ και χρόνια: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός». Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου ακόμη κι όταν σε ποντίζουν στο ναρκωμένο […]

“Κ’ επάνω εις την χιόνα έπεσε χιών. Και η χιών εστοιβάχθη, εσωρεύθη δύο πιθαμάς, εκορυφώθη. Και η χιών έγινε σινδών, σάβανον.” {μνημονεύοντας τον μέγιστο} — Αλέξανδρος […]

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, […]

Χριστούγεννα πέρυσι Χριστούγεννα φέτος και στο διάκενο μια πίστη καμωμένη από το τίποτα για τα πάντα. Μετέωρη ανέστια ακατανόητη• που θα την έλεγε κανείς χαϊδευτικά τουλάχιστον […]